Twee ogen staren in de verte
Waar gaat je blik heen
Zo stil maar vastberaden
Een wapen onder je jas verborgen
Niemand mag iets weten, niemand mag iets zien vlug baan je een weg door stromen en gevaren je daden zijn niet te tellen.
Je haren plakken van het zweet je gezicht wanneer je met je klamme handen de trekker omklemt
wanneer het schot klinkt en jij je vingers in oren stopt als je beste vriend van angst en pijn je voelt je machteloos
en de woede kookt door je arden van het oneerlijk lot van al die onschuldigen die de hoge prijs moeten betalen met hun leven onder dwang van hebzucht en verraad
Twee ogen staren in de verte
Van woede en verzet
Verlangend naar de vrijheid
