ik leg mezelf op het terras neer, potten steunen droog-
takken. in deze laatste dagen van winter ruikt het naar
macaroni. alle seizoenen hebben hun eigen rotgeur.
ik leef sinds een paar dagen en bij deze nieuwe geboorte
ben ik als de terraspotten. alle bladeren zijn van mijn lijf
gevallen en binnen wacht een bom op barsten. ik wed dat
als reeds opgebolde vogels besluiten harde schaalballen uit te
drukken wachtend op replica’s, ik dat ook doe zonder per definitie
eieren te leggen. ik doel op het feit dat ik een dier ben zoals zij,
een barstende plant. vogels en planten rekenen op het barsten,
ik word liever verrast. je zou kunnen zeggen dat als anticiperen goed is
dat het dan lekker gaat met me.
