ik praat misschien iets anders,
Dan jouw vrienden zouden doen,
Ik draai weg als je me aanraakt
En veeg mijn mond af na een zoen.
Op het schoolplein liep ik rondjes,
Steeds de zelfde, adequaat,
Als ik dan toch eens met je speelde,
Dan werd je altijd kwaad.
Ik zal wel met je praten,
Maar niet over het weer, nieuws of de krant,
En kun je me niet volgen,
Dan ben je voor mij niet interessant.
Ik voel me toch niet anders,
Jij gedraagt je niet normaal,
Want als ik met je praat,
Spreek jij soms een andere taal.
Ik val soms in herhaling,
Want ik zit graag op één lijn,
En misschien leer ik je dingen,
Die als kind al duidelijk zijn.
Ik schreeuw als het teveel is,
Kan zelfs niet liegen als het moet,
En vind het moeilijk om te zeggen,
Wat het allemaal met me doet.
Ik weet niet wat je bedoelt,
Als je om de seconde zucht,
Wil je dat ik blijf vertellen,
Heeft mijn kennis je opgelucht?
Als je huilt zal ik je troosten,
Citeer de zin hiervoor bedoeld,
Maar zonder tranen op je wangen,
Weet ik niet hoe jij je voelt.
Wist nooit zeker hoe het voelde,
Om samen in het leven te staan,
Maar als jij mijn hand nu aanraakt,
Kan ik de drukte aan.
