het is weer zo’n ochtend
dat je beneden zit
met voor je een witte boterham
besprenkeld met hagelslag
het is weer zo’n ochtend
dat ik mijn armen om je heen sla
en zeg dat ik voor altijd
en eeuwig van je zal houden
het is weer zo’n ochtend
dat de tranen op je wangen staan
omdat je hem nooit zult vergeten
en altijd zal blijven missen
het is weer zo’n ochtend
dat ook ik een boterham pak
en besprenkel met hagelslag
en dat we deze zwijgend eten
