Je kent ze. Van die dagen dat je jezelf constant bent af aan het vragen hoe het moet. Hoe het lijkt dat de wereld om je heen het in de vingers heeft en het allemaal zo doet. Die dagen dat je jezelf de vragen stelt, of alles wat nu zo belangrijk voor je is, echt datgeen is wat diep van binnen telt. Die dagen met de vragen of de mensen om je heen, de beste wensen voor je hebben. Die dagen dat al deze vragen aan je knagen. Die dagen van gedachten en besef. Die dagen met die hele lange nachten. Op het einde van die dagen, komt het besef dat deze vragen door ieder anders hoofd ook eens hebben lopen knagen. Dat deze vragen altijd leven, een onderdeel zijn en door het universum zweven. Het leven is magie van eigen betekenis. Niet beschreven, onbepaald, omdat het een eigen creatie is. Geniet, overstijg, door alles wat je opneemt. Door alle mooie dingen die je naast je vraagstukken dagelijks ziet. Van alle dingen groot en klein. Van grote en van kleine dingen. Die in welk optiek dan ook, van onschatbare waarde zijn. Overstijg, bouw, overwin en vertrouw.

With wings tired from flying she arrives
Her eyes sore from the war she had been seeing
Kissed the day goodbye thinking of all the sad goodbyes
Unfortunately she had no choice but fleeing

When she woke up she saw a big lake
Filled with creatures, like ducks and geese
She wondered if coming here was a mistake
The only thing she hoped for was peace

The creatures in the lake sent her away
She didn’t belong in their lake
Because she was different she could not stay
But thinking of going back made her heart ache

Unsure of where to go she flew to the nearest river
To her suprise she saw swans she knew from home
The happiness of seeing them again made her shiver
Because the other swans made her feel home

Volwassen worden en langzaam afstand doen van dromen
omdat alles wat moet er steeds tussen lijkt te komen
het gevoel hebben dat je wordt geleefd in plaats van leeft
en dat je halfvol door de dagen heen zweeft

Sommige dagen kan ik het even niet vinden
die passie, dingen waarover je je als een kind kunt opwinden
ik mis ergens naartoe werken, ergens echt voor willen gaan
of mis ik het om gewoon even stil te blijven staan
en te zijn,
gewoon zijn en niets te hoeven
gewoon zien, voelen, ruiken, luisteren en proeven
iedereen heeft haast en moet overal naartoe
en als ik dat niet doe doe ik er dan wel toe?

Ik wil stilstaan en echt even kijken
kijken naar al het moois zonder te vergelijken
de wereld weer even rustig bekijken als een kind
met het leven meewaaien als een blaadje op de wind

de directie, de richting ben ik even kwijt
als ik doe wat men verwacht van mij krijg ik dan geen spijt?
wie ben ik, wat wil ik, wat is mijn doel
en zegt mijn hoofd dit nou of is dit nou mijn gevoel?

ik mis geborgen zijn
me niet verantwoordelijk voelen
en gewoon niet helemaal snappen wat die volwassenen bedoelen
niet te hoeven nadenken over toekomst en verleden
gewoon aanwezig zijn in het hier en nu, het heden

Ik voel me vaak zo klein tussen alle vele mensen
mensen die net als ik dromen, hopen en wensen
mensen die net als ik opzoek zijn naar geluk
die net als ik soms bijna bezwijken onder de druk
de druk die we allemaal zo nu en dan weer voelen
de druk waarvan we vaak niet eens weten wat we ermee bedoelen
en die druk, wie legt ons die druk nou op?
doen anderen dat of doen we het zelf met ons getob?

Ik weet het niet, dat kan ik niet vertellen
ik hoop gewoon dat ik kan stoppen mezelf zo erg te kwellen
met ideaalbeelden die niet ideaal zouden moeten worden genoemd
omdat dit de werkelijkheid en haalbaarheid verbloemd

en ik hoop gewoon dat jij blij kunt zijn met wie jij nu bent
en dat je aan positieve gedachten je volle aandacht schenkt
dat je iedere nacht voordat je slapen gaat
je realiseert dat ook jij de wereld een stukje mooier maakt.

Angst en gevaar;
Miljoenen mensen op de vlucht.
Verdreven door geweld en moord en machtzucht.
Gedreven recht in onze armen.
We kunnen ze niet allen voeden en verwarmen.
Onder het mom van een geloof en uit naam van een god.
Liefde, verdraagzaamheid en begrip komen niet meer aan bod.
Allemaal gestuurd naar 1 kant
Allemaal gestuurd naar 1 land
Overspoel de grenzen en ontwricht die culturen.
Ook hier gaat angst onze keuzes besturen.
Waar komt die woede toch vandaan?
Kunnen we niet allen op deze aarde bestaan?
Een gek heeft dit alles bedacht.
Heeft het langzaam in werking gebracht.
langzaam werkt hij en vergroot hij zijn macht.
Iedereen kijkt naar de verkeerde kant.
Het gevaar komt niet uit een warm land
Het zit ten oosten van ons en versterkt zijn grip
Door het voeden van angst en onbegrip.
Ziet dan helemaal niemand wat Poetin doet?
Zet de wereld naar zijn hand en wij vinden alles goed.
Zelfs Obama knikt als een bang kind
Het is Poetin die iedereen verblindt.
Russische wapens die schieten.
Russische bommen en kogels die al het bloed vergieten.
Geef hem nog even vrij spel.
Totale anarchie volgt dan snel.
H.D.
14-02-16