compositie
je bent me een compositie, de toonzetting die je kiest
of hoe je uit slap hangend bladmuziek wat ritmiek weet te redden.
eerst noem je het een melodie en beweeg je je voeten in
meer kordate stappen naar klanken die warmer klinken voor jou.
dan voeg je daar een ritme aan toe en het wordt het oeuvre dat je
kunst durft te noemen, een raison d’être
een ego dat zich graag ik laat noemen maar niet je wezen draagt
dat zelfs in je zondagsgelaat de maandagen door je lachmuur slaat.
je stond in mijn deurpost vanochtend geloof ik
ik geloof je schokte en zei
ik kom niet om geluid te maken ik heb –
ik heb het zingen gestaakt.
