In de column Hoi Mens. van Fran Hoebergen over de sublimiteit van het individu, zullen regelmatig bijdragen van zijn hand verschijnen. Deze korte verhalen bestaan veelal uit toevallige ontmoetingen op straat.
“Ik wil de lezer kennis laten maken met een absurditeit en onvoorspelbaarheid die kan komen kijken bij spontane ontmoetingen met vreemden. Onbekenden zitten vol humoristische verassingen, maar ook ongemakkelijke confrontaties. Ik zie het individu daarom als een drager van ondoorgrondelijke mysteries. Het spreekt daarbij voor zich dat elk individu uniek is en daarom verdienen de onbekenden onvoorwaardelijk respect.
De teksten die hier online verschijnen, zijn gebaseerd op mijn eigen persoonlijke eenmalige ontmoetingen met vreemden die een diepe indruk op mij hebben achtergelaten. Korte ontmoetingen die ik niet uit mijn geheugen kan wissen. Vele van deze gesprekken ontwikkelden zich doordat ik simpelweg een vreemd persoon te begroette. Dit was een ritueel dat ik natuurlijkerwijs uitvoerde wanneer ik mijn rol als postbode vervulde, want ja, dat is nu eenmaal wat postbodes naast het bezorgen van post doen. Wanneer iemand geen postbode is zal het minder snel een vreemdeling gaan begroeten. In ieder geval niet wanneer men door de grote gracht aan het struinen is op zoek naar nieuwe items en al zeker niet wanneer men druk bezig is aandacht te trekken van vreemdelingen op sociale media.”
‘De vele mogelijke gezichten van een spontane ontmoeting tussen twee vreemden onderweg, 2018’ is een collage geïnspireerd op dit project.
Lees hier de eerste blog: Kattenmoordenaar
