De kunst van vriendschap

Elk ogenblik is anders,
Maar jouw blik,
steeds hetzelfde
een betrouwbare ruimte
waarin we doof met elkaar praten
Enkel gebaren, een taal van eerbiedig verlangen
Je duwt me af op je handen,
tast met mijn hoofd in de wolken
laat me kijken door jouw ogen
Nog nooit was wit zo zwart
Ik veeg ze weg
De verharde herinneringen,
die zich in de hoeken van mijn ogen verschuilen.
Ik verzamel ze in de palm van mijn hand
En strooi over je uit
Spatjes verf
Ik maak van je ze ziel een meesterwerk

• 
•