Ooit tekende ik jou, Mooie armen, mooie benen, mooi gezicht
Je was af, bijna volmaakt en je keek mij aan
Je had mooie, groen bruine ogen, waarin ik bijna verdronk
En je lippen waren sierlijk, en mooi van kleur
Je haar was donkerblond, eigenlijk bruin en het was zo zacht
Elke keer als ik je aankeek leek je echt te bestaan
lk tekende mezelf erbij, ik was ook wel knap
Maar toen ging er iets mis, terwijl ik tekende scheurde het papier
Precies tussen ons in zat nu een scheur, een muur
Ik kon al niet meer zonder je,
Langzaam werdt mijn deel van het papier nat,
Drup drup drup
Totdat ik geen tranen meer overhad
Ik was je kwijt, ik kon je niet meer zien
In gedachten verzonken tekende ik snel verder
Mijn potlood raasde over het papier,
Ik kon niet langer zonder je
Ik tekende een boom, onze boom aan elke kant van de scheur de helft
Ik tekende onze namen in de boom, met een groot hart eromheen
Toen pakte ik de plakband
Ik plakte de twee helften van de verscheurde tekening aan elkaar
De scheur tussen ons was er niet meer
Ik kon je weer in je ogen kijken, die mooie groen bruine ogen
En ik kon het eindelijk zeggen:
‘Ik hou van jou’
