het maakt allemaal geen reet uit, schat
help jij maar die haren vasthouden
terwijl namen over brokken vlees naar buiten rollen
terwijl zelfs de sterren voorbijlopen en zich afvragen of je niet te blond bent vandaag.
en dan wanneer de stilte van de nacht het alles dempt
en “de zomer neerdaalt in de bomen”
de afhangende takken net niet de grond kietelen en
het kleine vogeltje fluistert dat die gele anjer helemaal perfect niet op haar plaats staat
en dit morgen alles weer gebeurt
maar dan misschien wel helemaal niet met haar
dan klinken de kiezels en rollen de tranen op andermans wangen
want ik
wat maakt het uit?
zelfs het vraagteken lacht me uit.
wat maakt het uit
wat
mijn arme kleine zielige
wat.
