Een ruzie: wat niet uitgesproken, maar wel gezegd werd

Ik heb je zo nodig, vriendin van me
Het is zo koud, hou me vast

Laat me los, mijn vriendin, laat me los
Ik heb mijn armen nodig om met je te dansen

Je zou er altijd voor me zijn
Kom bij me zitten, ik wil dat je naar me luistert

Laat me los, mijn vriendin, geef me de ruimte
Kun je stil met me zijn? Dan horen we samen de vogels

Maar als ik je loslaat dan val ik om
Jouw lichaam is mijn anker, want je bent zo sterk
Wil je sterk zijn voor mij?

Laat me los, mijn vriendin, ik snak naar adem
Ik heb mijn borst nodig om de lente met volle teugen te kunnen proeven

Ik ben zo fragiel, mijn skelet is van kristal, mijn spieren zijn als was.
Ik wil dat je bij me blijft

Laat me los, laat me los
Laat me ver op reis gaan en wandelen over bergen,
zwemmen in de zee, en de wind voelen in mijn haren
dan kom ik thuis met souvenirtjes voor jou
en hebben we iets om over te praten

Je zou er altijd voor me zijn

Geef me de kans om mezelf weer te vinden

Je denkt alleen maar aan jezelf

Laat me gaan, prachtige vrouw
Laat me ontdekken wie ik kan zijn

Ik stort te pletter, hou me vast
En als ik val, dan was jij er niet voor me

Laat me los, mijn vriendin, en voel hoe sterk je staat