In de column Hoi Mens. van Fran Hoebergen over de sublimiteit van het individu, zullen regelmatig experimenten van zijn hand verschijnen. Deze korte verhalen bestaan veelal uit toevallige ontmoetingen op straat.
26 mei
Downslope
When I piss I cry!
When I’m sad I drink,
When I drink I piss,
And when I’m drunk I cry…
You’re an interesting guy huh?
You have blue eyes!
You are the future!
Indigo..
You are indigo!
Google it.
I am from everywhere
And nowhere.
I am lost.
And now I’m with these French assholes.
I fought,
I have been shooting.
Call me Nicolas.
My wife and kid,
Lost.
Is that your girl?
She isn’t right for you man.
You’ve got blue eyes,
Hers are grey.
Don’t tell me,
I don’t want your knowledge,
Sometimes it’s better to not know,
Because when we know
We worry.
Kill your dads man!
Like David,
Kill your dads, I swear!
Kill the Goliath.
I am sad.
Save us,
I beg you.
4 mei
Kapsels
Wat doe je!?
Mijn werk, hoezo?
Nee, wat-doe-je?
Wat-be-doel-je?
Wat-doe-je-zo-al?
Oh…
Ja…
Ik maak dingen.
Oh, dat dacht ik al
Hoezo?
Zo zie je er uit.
Ah…
Ik maak ook dingen.
Oh ja, we hebben hetzelfde kapsel.
22 maart
Blokken
Hadden van die microvezels
Gele tien stuks
En tien blauwe
Uit de folder
Hadden van die kortingszegels
Van die wasblokken
Met zo een bolletje
Uit het reclameblok
Hadden gezegd dat ging regenen
En die nieuwe machine
Heeft ook droogfunctie
Zit denk ik kalk in
Kalk ja
Ja dat is kalk
Heb dat ook weleens
Denk dat dat kalk is
Zit in het water he
Kalk
Van de mergel
Ja de mergel ja
Mergel is ook kalk he
Kalk ja
Zit dan zo een waas op
Maar met die microvezel
Die blauwe
Beetje vegen
Hij had er een gebroken
Moet ie nieuwe kopen zei ik
Daar hebben ze half dozijn
Nog geen vijf euro
Dozijn is twaalf
Ja is twaalf
Dat is zes he
Half dozijn is zes ja
Nog geen euro
Niet veel
Dinsdag even kijken
Voordat ie van school komt
Meteen die blokjes halen
Maakt veel geluid
Die machine
Misschien niet waterpas
Wij hebben geen waterpas
Heb jij waterpas?
Hij heeft waterpas
Jij had toch waterpas?
Jazeker heb ik waterpas
Heb jij geen waterpas dan?
Is handig hoor
Waterpas
Ja heel handig
Die van ons staat nu recht
Zit zo een belletje in
Kun je zo recht zetten
Is toch mooi he
Goed gevonden ja
Heel handig
Stond eerst scheef
Maar nu recht
Laat hem dat nou doen
Heeft dat zo gedaan
Ja maar ik kan dat ook
Ja maar hij vindt dat niet erg
Ja maar ik haal wel zelf waterpas
Zo gedaan
Ja maar hij heeft er een
Heeft dat zo gedaan
Ja maar dat is lastig
Nee joh
Nee doe het zelf
Hij doet dat zelf
Hij is ook handig hoor
Ja maar hij heeft die dag toch niks
Nee ik heb dan niks nee
Ja maar jij moet ook af en toe rusten
Hahaha
Doen we daarna een pils
Oke dan hahaha
Oke hahaha
Hahaha
…
22 februari
Van buiten leek het net een restaurant.
Achterin zitten we in kil blauw licht aan een tafel van Trespa.
Parallel aan een grijze muur, naast de nooduitgang.
Om ons heen probleemgezinnen en pubers in confectiekleding.
Er speelt repetitieve funky muzak waar je hart sneller van gaat kloppen,
maar niet op een aangename manier.
2 maal de superspicy-halloumi-portabello-wrap asjeblieft.
We will take your order at the counter, sir.
We ontvingen een opgerold stuk echt leder.
In zijn holte lag een platgereden pad te rusten op een bedje van doorgelopen kinderteenslipper,
onder een dekentje van één blad sla en overgoten met een mengeling van ketchup en soldeervloeistof.
Serveerster met hoog cosmetisch gehalte heeft mij in het vizier.
Mijn gezicht staat als een botsauto, klaar voor de confrontatie.
Met haar borst vooruit en haar borsten vooruit komt ze op me af.
Hi there! How ya doin’!? How’s da food!?
Ik vertel haar over de rioolpijp op ons bord.
Zij knijp in haar boezem en zegt duizendmaal kreunend sorry.
Dan maar een gratis prikdrankje.
Ze nodigt mij uit om terug te komen.
Ik wijs haar af en ze loopt bijna huilend weg.
Mijn vriendin merkt op dat de serveerster mij wel zag zitten.
Toch had ik liever mijn geld terug.
8 januari
Een vrij man.
Ik fiets langzaam
Met mijn posttas
Voorbij de vuilruimer,
Die in dat oranje hesje.
Hij verzamelt het vuil
Uit de berm
Naast het fietspad
En brengt dit samen
In zijn rolcontainer.
Het is warm,
Het is zomer.
‘Ik ben vrij!’
Heeft hij het tegen mij?
‘Wat zei jij?’
Ik houd mijn vaart in.
‘Mijn baas belde net,
Ik mag zo stoppen,
Ik ben zo vrij.’
Leuk.
‘Oke, Geniet ervan!’
Ik moet lachen.
29 oktober
Woonboten
Die man is met de noorderzon vertrokken
maar als hij terug komt is ie de mijne
als ik hem zie moet hij oppassen
hij heeft hele grote schulden
niet alleen bij de belasting maar bij iedereen in de straat
ze hebben hem allemaal proberen te helpen
en nu is hij gevlucht het land uit denk ik
ik krijg hem wel hoor
ongetwijfeld
ik heb zo mijn manieren
*Commandeert een donkerbruin gekleurde jongen die de aanhangwagen onhandig aan zijn werkbus probeert vast te koppelen.*
ik leer hem Nederlands
ik leer hem werken
ik leer hem normen en waarden
die jongens komen hier en hebben geen respect
ze zijn asociaal en lui
ik ben ook niet van hier maar heb me hier aangepast
ik hou van dit land
dit is een goed land
dit is mijn thuis
ik spreek goed Nederlands
dat heb ik zelf geleerd
hard werken is belangrijk
*Leraar tegen leerling* “Wens die meneer een fijne dag!”
19 oktober
Industrie-terrein
*Deur zwaait open*
zitten ze weer aan mijn brievenbus
zat jij aan mijn brievenbus?
ik houd ze in de gaten
ze komen hier regelmatig
zat jij aan mijn brievenbus?
wat heb je er in gestopt?
zeker weer zo een blaadje
of zo een blauwe envelop
zie je wel, al 40 jaar
ze moeten mij telkens weer hebben
maar dit is van mij
dit is mijn land
ik heb het afgekocht
geen schulden of niks
en nu willen ze het terug
maar ze krijgen het niet
40 jaar gevochten
ze willen mij breken
dit is mijn land
die straat daar, waar die mensen wonen
ook van mij
ze hebben mij proberen te breken
maar ze krijgen mij niet kapot
ik ben beroemd
Guinness book of records en de krant
zoek maar op 1994
van hier tot daar
en die nieuwe weg
die moest er helemaal omheen
en ze blijven azen
op mijn grond
29 september 2018
KATTENMOORDENAAR
Ik deed een brief in een brievenbus en zei; “hallo” tegen een mevrouw die langs haar fiets voor het desbetreffende huis stond. Ze reageerde met wijzende vinger;
“Hier woont en demon, weet je dat?
Hier woont en demoon, ik heb hier gewoond. En verschrikkelijke man.
Uit Kroatië.
Een afgrijslijke vent, hij vermoord katten.
Ik heb hier gewoond, met mijn katten.
Hij vermoord ze en hangt ze op.
Die kop van die man, hoe die kijkt.
Als een duivel.
Hij eet apen!
Apenkoppen, hersens!
Die man is bezeten.
Hij is en gore klootzak!”
Ik zei;
“Wat erg, dat van uw katten, maar het eten van apenkoppen is in sommige culturen een delicatesse.”
Ze zei;
“Hij maakt iedereens leven kapot en de hele straat weet ervan. Niemand doet er iets aan en hij gaat gewoon zijn gang.
Ik woon hier niet meer.
Maar door mij katten, heb ik de kut kant van mensen leren kennen. En ik kan je zeggen, die is kut!!”
Aan de overkant van de straat staat op het fietspad een man nieuwsgierig naar ons te kijken, hiervoor was hij gestopt met fietsen.
Ik zei nog iets met de intentie om haar duistere visie te relativeren, maar zij wuifde dit af met een blik waardoor ik mij dom en naïef voelde, waarna zij vertrok op haar fiets.
“Nog een fijne dag…?” zei ik nerveus, en sloeg mijzelf in gedachten tegen mijn hoofd.
Fran over “Hoi Mens.”
“Ik wil de lezer kennis laten maken met een absurditeit en onvoorspelbaarheid die kan komen kijken bij spontane ontmoetingen met vreemden. De onbekenden zitten vol met humoristische verassingen, maar ook ongemakkelijke confrontaties. Ik zie het individu daarom als een drager van ondoorgrondelijke mysteries. Het spreekt daarbij van zich dat elk individu uniek is en daarom verdienen de onbekenden onvoorwaardelijk respect.
De teksten zijn gebaseerd op mijn eigen persoonlijke eenmalige ontmoetingen met vreemden die een diepe indruk op mij achterlieten. Korte ontmoetingen die ik niet uit mijn geheugen kan wissen. Vele van deze gesprekken ontwikkelden zich doordat ik simpelweg een vreemd persoon begroette. Dit was een ritueel dat ik natuurlijkerwijs uitvoerde wanneer ik mijn rol als postbode vervulde, want ja, dat is nu eenmaal wat postbodes naast het bezorgen van post doen. Wanneer iemand geen postbode is zal het minder snel een vreemdeling gaan begroeten. In ieder geval niet wanneer men door de grote gracht aan het struinen is op zoek naar nieuwe items en al zeker niet wanneer men druk bezig is aandacht te trekken van vreemdelingen op sociale media.”
‘De vele mogelijke gezichten van een spontane ontmoeting tussen twee vreemden onderweg, 2018’ is een collage geïnspireerd op dit project.
