Anne Giesen (Swalmen, 1999), is de winnaar van Write Now! 2018. Vlak na het interview naar aanleiding van het winnen van de voorronde in Venlo, pakt Anne ook de winst bij de landelijke wedstrijd met het verhaal Regendagen. Anne Giesen is tweedejaars student Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ze schrijft al sinds haar zesde gedichten en begon op de middelbare school met het schrijven van langere verhalen. Het uitbrengen van een roman, een droom die altijd heel ver weg leek, begint nu steeds dichterbij te komen.
Hallo Anne, gefeliciteerd! hoe is het nu met je? Prima, ik zit middenin mijn tentamenweken dus het is druk.
Hangt je studie Cultuurwetenschappen samen met taal? Ja en nee, het gaat veel over kunst, daar houd ik erg van, maar dus ook in brede zin; allerlei vormen van kunst, en we moeten veel schrijven!
Dus jij vind het niet erg als jullie het zoveelste essay moeten schrijven? Het mag af en toe wat minder maar ik vind het niet erg zolang de onderwerpen interessant zijn. Nu schrijf ik hoe de hiphop-musical ‘Hamilton: An American Musical’ de Amerikaanse geschiedenis opnieuw weergeeft en herschrijft.
Hoe lang schrijf je al en waarover? Dat is misschien een heel cliché antwoord: vanaf een jaar of 6 schreef ik gedichtjes in kleine boekjes, sinds de brugklas ben ik serieuzer gaan schrijven. Toen begon ik met langere verhalen, meer dan versjes van een paar regels.
Ik experimenteer met verschillende stijlen en ben heel lang met fantasy bezig geweest en nu nog. De basis daarvan is nu meestal historisch; kunstgeschiedenis is erin verweven. Maar vervolgens ga ik daar een spel mee aan zoals het schetsen van een 17e eeuws Engeland waarin magie op subtiele wijze in de wereldgeschiedenis verweven is.
Magie zie ik als iets dat tussen religie en kunst in zit, het is voor mij een interessante en nieuwe manier om op de maatschappij en geschiedenis te reflecteren.
Het verhaal dat je voor de voorronde hebt geschreven lijkt weinig met fantasy te maken te hebben, kun je meer vertellen over die schrijfstijl? De stijl voor Write Now! is iets dat opeens gebeurde, al heb ik bewust gemikt op een bepaalde doelgroep; ik denk namelijk dat je minder kans maakt met fantasy en ik verwacht dat een literaire tekst een betere kans maakt. Ik heb het heel snel geschreven, in een moment van inspiratie.
Ik schrijf in heel verschillende genres en probeer van alles uit. Ik wissel veel, van literair, naar fantasy of voor kinderen. Ik test van alles en oefen heel veel.
Ik speel graag met schrijfstijlen, zoals Baudelair ooit zei; ‘always be a poet, even in proza’ dat is wat ik wil. Al is het iets dat mij zelf eerder nooit opviel. Ik controleer mijn zinnen niet op grammatica maar op gevoel en duidelijkheid, het hoeft niet persé te kloppen maar mag vooral lekker klinken. Ik schrijf bijvoorbeeld liever ‘een volgebloemd weiland’ dan ‘een weiland vol bloemen’.
Wat heeft je inspireert voor de tekst waarmee je de voorronde in Venlo won? Je moet niet wachten op inspiratie, althans, dat werkt voor mij niet. Het is belangrijk ermee bezig te zijn, al is mijn inspiratie voor het stuk van de Write Now! voorronde heel duidelijk.
Ik was ‘The greatest Show Man’ aan het kijken en na 5 minuten film begon ik met typen en kwam opeens een heel verhaal eruit. Zonder erbij na te denken schreef ik alles op. Pas bij het nalezen werd het me duidelijk wat er gebeurd was en heb ik wat aanpassingen gemaakt en structuur aangebracht in het verhaal.
Weken later heb ik de film pas afgekeken. Het thema van de film en het verhaal sluiten heel goed op elkaar aan. In mijn verhaal gaat het over een albino meisje dat niet wordt geaccepteerd door haar vader. De film gaat ook over mensen die niet door de samenleving worden geaccepteerd. Iets dat ik me niet besefte uit die eerste 5 minuten.
Ik wist niet dat het over een albino ging, heb ik niet goed opgelet of heb je dat bewust geheim gehouden? Ik heb het bewust vaag gehouden, je kunt je eigen invulling geven aan wat er aan de hand is in het verhaal. Ik noem dat ze rode ogen heeft maar dat kan verschillende dingen betekenen. Interessant is dat je het leest en je afvraagt wat er aan de hand is. Ik heb het vooraf aan niemand laten lezen dus ik had geen idee hoe het overkwam.
Je hebt de 1e prijs gewonnen in de voorronde van Write Now 2018, Venlo, Ben je daar blij mee? en hoe schat je je kansen voor de nationale wedstrijd? Ja tuurlijk! vooral verrast, heel tof! Ik heb niet de verwachting om te winnen maar dat hoeft ook niet, ik vind het heel tof dat ik zo ver gekomen ben. Het weekend rond de finale gaan we workshops doen, daar heb ik wel zin in. Ik heb eerder een keer meegedaan aan de finale, toen was ik een stuk jonger en was ik erg bang, al kijk ik er met veel plezier op terug. Ik heb er nu veel meer zin in zonder zoveel angst.
Heeft het winnen van de voorronde invloed gehad op je schrijft carrière? Niet echt, ik heb een bericht gekregen van een geïnteresseerde redacteur of ik interesse had om op gesprek te komen maar dat wacht ik nog even af. Mijn studie gaat nu voor. Maar je merkt; het is een wedstrijd waar op gelet wordt, waar jonge schrijvers worden gescout.
Voor de finale van Write Now heb je een nieuw stuk ingeleverd, is je bijdrage aan de finale vergelijkbaar? Ik denk qua stijl wel maar het heeft een heel andere setting, het speelt wel in het hier en nu. Dat was wel lastig aan het doorgaan naar de finale omdat er toen in 3 weken opeens een nieuw stuk moest komen. Het is iets langer, maar onder de 2000 woorden. Dit keer zit ik iets dichterbij de grens. Het lijkt op het andere stuk omdat het moeilijk aan te geven is wat er gaande is. Het begint met een jongetje dat met zijn ouders aankomt op een grijs en verregend eiland, grijze lucht, grijze zee en vanuit een jong hoofdpersoon. Je kunt moeilijk een vinger leggen op wat er precies aan de hand is. Ik heb het aan meerdere mensen laten lezen maar niet iedereen kon eruit halen wat er aan de hand was.
Is het de bedoeling dat de lezer een puzzel oplost of ergens achter komt? Niet persé, als je een andere oplossing vindt, of geen, is dat ook prima. Ik heb het vooral bij vrienden willen testen; hoe zij de tekst interpreteerden. En hoe ze met de betekenis van de tekst omgaan. Het is voor mij vooral van belang dat er een betekenis wordt gevonden, welke dat is, is minder van belang. Met betekenis bedoel ik dan een gevoel of verbinding.
Hoe kijk je tegen je schrijft carrière aan? Het voelt voor mij als een verre droom; in de toekomst wil ik heel graag een boek publiceren. Maar het is een droom die nog ver in de toekomst lijkt te liggen. Er is nog veel tijd, al mocht ik eerder een goed idee krijgen en daarmee aan de slag willen gaan kan het best eerder gebeuren.
Ik zou niet exclusief schrijver willen zijn, liever zou ik een baan hebben en ernaast schrijven. Ik zou heel graag bij een uitgeverij als redacteur willen werken, maar zie mezelf niet zo snel in de journalistiek. Maar voor die tijd wil ik mezelf graag meer ontwikkelen en een betere schrijver worden voordat de grote plannen komen.
De jury kreeg het gevoel dat je werk al bestond door de bijzondere beeldspraak die je toepast in je zinnen, heb je dat eerder gehoord? Waar komt deze manier van schrijven vandaan? Ik ben meestal privé over mijn schrijven maar ik heb dat inderdaad vaker gehoord. Het is blijkbaar mijn schrijfstijl. Het is heel lastig om je eigen stijl te doorzien. Zodra je het gaan analyseren raak je het kwijt, dus daar heb je anderen voor nodig.
Heb je tips voor andere jonge schrijvers? De belangrijkste is: als je er geen plezier in hebt dan heeft het weinig zin, lees veel, speel met taal en probeer daarop te reflecteren. Als je leest kom je dingen tegen en wordt je bewust van hoe anderen het doen. Je herkent bijvoorbeeld een plot twist en let op hoe de schrijver dat aanpakt. Probeer goed op te letten en te analyseren hoe het schrijven werkt. Schrijvers die niet lezen; ik snap niet hoe dat werkt.
Welke tips zou je jezelf op jongere leeftijd geven? Probeer het niet te goed of pretentieus te doen, na het lezen van een boek niet proberen te reproduceren maar bij jezelf te blijven. Probeer het niet belangrijker of gewichtiger te maken. Iets minder paniek kan ook geen kwaad. Het is uiteindelijk een manier waarop je leert. Ik heb veel geschreven op een manier waarvan ik dacht dat het moest, er is geen manier waarop het moet of hoort, een eigen stijl is meer waard. Heel veel lezen en leren van anderen is sowieso waardevol.
Nog even een korte update omdat je voordat ik het interview heb uitgewerkt intussen Write Now! 2018 hebt gewonnen! Nog eens proficiat! Ik was erg verrast, ondertussen is het een beetje ingezonken en ben ik er erg blij mee.
Denk je nu anders over je schrijfcarrière door het winnen van deze prijs? Voelt het als een serieuze aanmoediging? Ja, ik ben meer bereid om meer open te staan voor aanbiedingen en voel me meer aangemoedigd om na te denken over mogelijkheden. Het is nu bevestigd dat het niet alleen een passie voor mezelf is maar dat anderen er ook iets in zien. Dus het voelt reëler dat er iets kan gebeuren.
Je gaf al aan dat er een geheim verborgen zit in je verhaal dat niet elke lezer achterhaalde, is de opa overleden en bezoeken de drie personen (vader, moos en ik) het huis van de opa? en Wie is Moos ten opzichte van de ik-persoon? Ja ze ruimen het huis van de overleden grootvader op, er was een soort rare verhouding met de opa. Moos de andere vader, Moos had juist meer aandacht voor de zoon en ‘vader’ is meer bezig met zijn eigen verlies.
Je schrijft heel poëtisch en beeldend, ik vraag me af hoe je aan zo’n mooie beeldspraken komt, wanneer bedenk je deze? schrijf je ze op? komen ze naar je toe? denk je zelf op deze manier? Ik ben niet op zoek naar mooie metaforen, het is voor mij een denkwijze. Ik word daar pas bewust van als ik begin met schrijven. Zodra ik erover na moet denken kan ik niks verzinnen. Soms schrijf ik hele mooie zinnen in verhalen die later niks worden, het lukt me eigenlijk nooit om deze later te gebruiken, het moet in het verhaal passen. Beeldspraak is niet alleen gericht op het geven van een beeld maar ook een sfeer en gevoel, dat moet aansluiten bij het verhaal en de stem van de verteller.
Hoe ziet je zomer er nu uit? Ik ga naar Italië, maar ben niet perse van plan om daar te gaan schrijven maar dat gebeurd waarschijnlijk wel. Ik heb altijd een schriftje en een pen bij me, ik kan waarschijnlijk niet in die twee weken stoppen met schrijven. Ik schrijf niet elke dag maar enige regelmaat is wel noodzakelijk voor me.
