Wat fijn, Kerst vieren met jou. Mijn dag kan al niet meer stuk nadat jij mijn vreselijke door jou bedachte bijnaam roept. Ik ren als een klein kind naar de deur om jou te omhelzen.
Kerstmis met jou staat garant voor veel en goed eten, en heel veel koffie. Niet omdat koffie nou per se zo lekker is, nee. Het hoort er gewoon bij. Koffie is ons ding. Ieder jaar spelen en zingen wij weer een al veel te cliché geworden kerstnummer. Een traditie binnen een traditie. Ja, daar zijn wij goed in. En als alles op is, hetgeen vrijwel nooit voorkomt, dan gaan we wandelen met de honden. Jij en ik, in voor ons té chique kerstkleding die met hoge uitzondering wordt gedragen, door de modder banjerend, hopend op een droog en schoon einde. De avonden sluiten wij altijd af met een film. Je weet wel, zo’n veredelde romcom of een van de ‘Home Alone’s’. Kerst is het klavertje, jij bent het geluk.
Ik koester onze eerst gewone maar nu zo plots bijzonder geworden momenten. Wat was dat fijn, Kerst vieren met jou. Onze traditie wordt mijn traditie. De koffie was voorheen best lekker.
