een blaadje laat los
de wind neemt hem mee
moeders woorden suizen na
maar de afdruk van haar kus verdwijnt
als de wijzers van het kompas draaien
en een tornado alles opzuigt
een wereld van felle strepen
ontvouwt zich bij iedere werveling
als lijnen van een tekening
die nooit klaar zal zijn
met gesloten ogen
is er nog één lijn te zien
de wortel van de boom
waar de wind weer neer zal strijken
