Mijn leven is vol eenzaamheid geboren naar deze weg. levenslang opzoek naar het vermeiden van eenzaamheid. En nu.. ben ik moe en voel ik de eenzaamheid terug komen,
Een ontwikkeling in de jeugd is zo belangrijk dat het je maakt tot wie je bent.
geen goeie ontwikkeling en het is fataal.
We werden altijd onderdrukt en achter gelaten.
Nu zijn we hier ver weg van onze ouders. Ook al zijn ze zo dichtbij in onze gedachtes. Familie zo perfect. wat wij niet konden bereiken.
Verlaten en Alleen.
Je wilt veder, een toekomst met kinderen en een geliefde die je helpt op weg. Een gelovige man die je helpt in de liefde naar Allah SWT te vinden.
Maar waar sta ik nu?
Het verleden los laten en veder gaan. Of nog steeds huilen over de eenzaamheid die je vroeger heb gehad in je jeugd..
We werden achter gelaten. Er werd niet omgekeken. Verlaten alleen voor een dichte deur dat een thuis genoemd wordt. In een huis waar geen liefde bestond. En geweld en agressie op je los gelaten werd.
Het is een toneel waar ik me in beleef. Alles ziet als een oase en niets lijkt echt.
Zijn mijn vrienden wel echt? Kan ik mijn familie wel mijn familie noemen.
Een geliefde om mijn eenzaamheid te delen. En zie ik een toekomst naar geloof tegemoet. Waar is hij, die ik nodig heb
Teleurgesteld kijk ik naar de wereld om me heen. En voel ik mezelf verdwijnen tussen biljoenen mensen. Verlaten en alleen. En uiteindelijk stervende.
Zal ik ooit een geliefde in deze wereld tegen komen? Die mij zal helpen mijn eenzaamheid te doorstaan. Bij verdriet te kunnen huilen en bij blijdschap te kunnen delen.
Waar ben je mijn liefste, want ik heb je nodig.
