Vandaag stellen we je voor aan Morena Bamberger; kunstenaar, muzikant en schrijver.
Vorig jaar deed Morena, student Fine Art MaFAD, mee aan de Poetry Slam georganiseerd door Borderlines. Ook was ze druk bezig met het schrijven en opnemen van eigen nummers en gebruikte ze poëzie in haar performances.
Aanstaande zomer studeert ze af aan de kunstacademie in Maastricht, hoog tijd om te kijken hoe het nu met Morena gaat. Na een werkomschijving volgt een kort interview met afbeeldingen van het werk van Morena.
Morena ziet zichzelf als een jonge wolvin die haar oude roedel heeft verlaten. Met haar artistieke praktijk probeert ze nu een nieuwe roedel te stichten en te laten bewegen.
Als kunstenaar creëert ze namelijk haar eigen wereld. In haar atelier werkt ze aan sculpturen en installaties die lijken op vreemde maar zachtaardige wezens en landschappen in allerhande zachte kleuren.
Ook trekt ze er regelmatig op uit met sculpturen, maskers, doeken en andere materialen om op openbare plekken, zoals het stadspark, met onbekenden in gesprek te gaan. In haar interactie gebeurd er iets magisch; wanneer zij in alle openheid haar intieme wereld met anderen deelt doen zij dat ook met haar. Hieruit ontstaat een bijzondere wisselwerking tussen nieuwe leden van haar roedel, die ze vervolgens uitnodigt om haar materialen en sculpturen te gebruiken.
Interview
Als ik naar je werk kijk lijkt er heel veel veranderd in het afgelopen jaar; heeft tekst nog een rol in hetgeen dat je nu doet?
“Ja, tekst en beeld gaan altijd samen! Ik maak als afstudeerproject een film waarin ondertitels een prominente rol spelen. Hiervoor kies ik poëtische teksten, die niet parallel lopen met de verhalen die ik laat zien.”
Wat is dan de verhouding tussen de tekst en het beeld dat je laat zien?
“De tekst is geen illustratie en legt niks uit over wat je gaat zien maar vormt een tweede, poëtische verhaallijn, waardoor je het beeld anders gaan bekijken, met meer diepte.”
Wat voor een tekst kunnen we verwachten?
“Nou, ik moet eerst het beeld bepalen, ik begin volgende week met het editten van de film. De teksten bestaan eigenlijk wel al, ik vorm namelijk een nieuwe tekst met stukken die ik schrijf met betrekking tot mijn werk, zoals voor mijn scriptie. Ook gebruik ik mijn songteksten, gedichten of dingen die ik opschrijf als ik heel verdrietig ben. Allemaal hebben ze een poëtische lading, zelfs mijn scriptie!”
Waar gaat de film die je maakt over?
“Ik wil in de film een reis beschrijven. De reis die ik heb meegemaakt tijdens het ontwikkelen van het project, maar dan vanuit de ogen van een wezen.”
Je vertelde dat je een tijd hebt gewerkt op een zorgboerderij en daar veel hebt gewerkt en gefilmd.
Heb je bewust gekozen voor mensen met een geestelijke afwijking?
“Nee, ik wilde eigenlijk vooral met dieren werken. Vooral schapen spreken me aan, vanuit het idee van de kudde. De zorgboerderij en de mensen die erbij horen waren een mooi en interessant toeval.
De schapen van die boerderij lijken een grote beige wolk te zijn. Maar wanneer je inzoomt zie je dat ze allemaal anders zijn. En aan dit stukje inzoomen wordt veel aandacht besteed bij de zorgboerderij, dat spreekt me heel erg aan.”
De wereld die je creëert is heel licht en vrolijk van kleur, past dat voor jou bij het idee van een wolf?
“Het boek roodkapje en de boze wolf bestaat niet voor mij, ik ben het er niet mee eens dat wolven vaak worden afgebeeld als kwaadaardige dieren.
Het verhaal van de schapen en wolven heeft vooral betrekking op mijn video. Mijn installatie gaat over een wonderlijke wereld, roedel-leden die ik heb ontmoet zijn deel uit gaan maken van mijn wereld. Toeschouwers die naar mijn werk kijken kunnen daar ook een deel van uit gaan maken.
Ik wil graag met vrolijke en surreële elementen werken, zonder de zwaarte mee te nemen. Juist door het besluit en het inzicht om een eigen roedel te kunnen vormen is er positiviteit in mij en mijn werk ontstaan.”
Eindexamen Expositie
van 5 tot 8 juli 2018 toon Morena Bamberger haar afstudeerwerk in het Victor de Steurs gebouw, Herdenkingsplein 12, Maastricht.
