Ik loop met gesloten ogen terwijl mijn hand langs de schros van de bomen gaat mijn voeten rusten op het zachte mos in de tussentijd glijd een zachte bries langs mijn gezicht
Als je heel stil bent kan je mischien een vogel horen fluiten. Je slaakt een zucht van verlichting. Je handen glijden langs het hoge gras
Terwijl je rent over de velden.
Lachend laten we ons samen in het water vallen van een meer. In jouw blauwe zie ik een zee van rust. Ik voel hoe mijn wangen blozen en de kleur krijgt van rode appels tulpen en rozen. En onze harten staan in lichter laaien. een onblusbaar vuur een vlam van geluk. Een rivier van emoties stroomt door je ziel. Ik spat je nat jij pakt me vast. We dansen samen ik voel hoe sterkere armen mij dragen.
we rollen samen in de woestijn. De zon verwarmt ons gezicht. Ik laat het zand door mijn vingers glijden. Het waait weg op de wind. Stuift op en verdwijnt in het niets.
Ik word wakker. Rek me uit. Mijn handen voelen aan het mos. En mijn vingers glijden langs de stam van de boom. Ik sta op. En vervolg mijn pad. waar heen is me een raadsel. Ik kijk nog één keer om en richt dan mijn blik op de lucht. je strekt je hand naar me uit. Ik pak je hand vast ik laat je nooit los. We dansen samen tussen de wolken. De poorten van het paradijs binnen. Ja hier wil ik zijn. Hier vind ik mijn rust. Al is het maar voor even. Dan laat ik mijn gedachten naar die plek van rust gaan. Een glimlach verschijnt op mijn gelaat, een rivier van rust
