de koekoek bezingt de uren
vangt een beeld van buiten
ziet komen en gaan
wacht gevangen in het donker
zijn moment aangebroken
eist de aandacht op
zijn boodschap onveranderlijk
liever had hij gezegd
ik kan kleuren uitbeelden
de koude uit mijn lichaam branden
mijn eigen hitte uitspoelen
ik ben verf en doek tesamen
liever had hij gezien
dat men wees en zei, kijk
daar loopt een kameleon
zijn stem hoeft niet te klinken
